İş etiği kavramının, toplumsal modernleşme ve demokratikleşmeyle birlikte ahlak
felsefesinin yerini büyük ölçüde hukuka ve hukuk felsefesine bıraktığı dönemlerde ön plana çıktığı gözlenmektedir. 20. yüzyılın son çeyreğinden itibaren ise, daha
sık kullanılmaya başlandığı, iş etiği bilincinin arttığı ve iş etiğinin ayrı bir çalışma alanı haline
geldiği görülmektedir.
Etik, kurallara dayalı insan davranışlarını, ahlak ve normlara uymanın içsel
yükümlülüğünü bilimsel olarak inceleyen ve sistematik ahlak değerlerine
hizmet eden bir felsefe dalıdır. Ahlak davranışlarını sistemleştiren ve hukuksal bir yapı içinde
düzenleyen etik, toplumları kontrol edici bir özelliğe sahiptir. Etik
kavramı, değişik ahlak anlayışlarının kesiştiği ortak noktadan çıkarak evrensel normlar
oluşturmaktadır.
Bu bağlamda iş etiği, insanların yönetimi, adalet, dürüstlük ve eşitlik konuları ile
yakından ilişkili bir kavramdır. İnsan ilişkilerinin temelinde yer alan
değerleri ve özel gruplar için geliştirilmiş belirli davranışları, kuralları ve normları
içermektedir.
Başka bir ifadeyle iş etiği, belli bir grup ya da özel bir topluluk için belirlenen, grup ya
da özel topluluktaki bireyler tarafından benimsenen ve inanılan davranış kurallarını
kapsamaktadır. İş etiği ilkeleri, özellikle personel yönetimi alanındaki
uzman ve yöneticilere yol göstermektedir.
